Yaşadığımız asırda bireyin ne kadar çok bilgiye sahip olduğu değil, bilgiye ulaşma
sürecinde ne kadar etkin olduğu önem kazanmıştır. Bu nedenle eğitimde bireylere
öğretilenlerin niteliği ve niceliği kadar, öğrenmenin nasıl bir süreçte gerçekleştiği
üzerinde de durulmaktadır. Eğitimin amacı, öğrencileri hür bilimsel düşünceye
sahip, olayları eş ve art zamanlı olarak inceleyebilen, görünen sebeplerin dışında da

sebep-sonuç arayıp bulabilen bireyler haline getirmektir. Günümüzde bilgiyi nesille-
re aktarma görevini icra eden eğitim kurumları, bireyleri yetiştirirken onların

yukarıda sayılan düşünsel yetilerini de geliştirmeyi ve onları çağın gerektirdiği
koşullara uygun olarak yetiştirmeyi hedeemelidir. Bilgiyi eleştiren, yorumlayan,
yeni bilgiler üreten bireylerin çağa yön verecekleri ve ilerlemenin öncüsü olacakları
aşikârdır. Toplumun geleceği adına böylesine kritik bir önemi haiz olan eleştirel

düşünme, Müslümanların İslâm dinini doğru anlayıp yaşayabilmeleri için de gerekli-
dir. İman, Kur’an’da anlatılan Hz. İbrahim’in ay, güneş ve yıldızların batışını görüp

Yüce Yaratıcı’ya iman etmesi hadisesinde (En’am 6/76-79) görüldüğü gibi başlı
başına bir düşünme ve değerlendirme süreci ve kişinin özgür irade ve tercihinin bir
sonucudur. İnsanın düşünme süreci iman ettikten sonra da devam eder. O, iman
ettikten sonra da gerek Allah’ın tekvin sıfatının tezahürü olan kâinata, gerekse kelam
sıfatının tecellisi olan Kur’an-ı Kerim’e bakarak düşünür, tefekkür eder, görüp şahit

olduklarından hareketle Allah’ın gücü, sanatı ve hikmeti hakkındaki kanaatini pekiş-
tirir. Ayrıca içinde bulunduğu toplum ve çağda dinini en güzel şekilde yaşayabilmek

için öğrendiği bilgileri gündelik hayatta karşılaştığı olaylarla mukayese ederek
hazmeder ve yorumlar. Bu nedenle din öğretiminin, en yeni bilimsel gelişmeler
ışığında insanın düşünme süreçleri dikkate alınarak planlanması; din öğreticisinin

de öğrencileri din olgusu üzerinde ve dini kavramlar hakkında düşünmeye yönlen-
dirmesi gerekmektedir.